Paniek is angst in de hoogste versnelling. Het voelt alsof je de controle volledig verliest. Je hart bonkt in je borst, je adem stokt, je wordt duizelig en het lijkt alsof je gaat flauwvallen of gek wordt. Ik weet nog goed hoe dat voor mij voelde, alsof het nooit meer zou stoppen. Maar geloof me, paniek gaat altijd over, hoe heftig het ook voelt.
Tijdens een paniekaanval schiet je lichaam in volledige overlevingsmodus. Je hersenen slaan alarm, ook al is er geen direct gevaar. Dit is waarom je hart begint te racen en je ademhaling versnelt; je lichaam bereidt zich voor om te vechten, vluchten of bevriezen, zelfs als je gewoon op de bank zit. Je lichaam reageert alsof je moet rennen voor je leven, terwijl er in werkelijkheid niets aan de hand is.
In mijn ervaring voelde het alsof ik totaal geen controle meer had over wat er in mijn lichaam gebeurde. Het leek alsof mijn lichaam werd overgenomen door de angst. Maar wat ik heb geleerd, is dat paniek geen gevaar vormt, hoe intens het ook voelt op dat moment.
De heftigheid van een paniekaanval komt door de enorme hoeveelheid stresshormonen die je lichaam aanmaakt in korte tijd. Adrenaline en cortisol overspoelen je lichaam en geven je dat duizelige, benauwde gevoel. Toen ik mijn eerste paniekaanval kreeg, dacht ik: “Dit kan toch niet normaal zijn?” Maar eigenlijk is het lichaam dat gewoon in overdrive gaat. Het voelt intens, maar het is niet gevaarlijk.
Het belangrijkste om te onthouden is dat een paniekaanval altijd tijdelijk is, ook al lijkt het eindeloos te duren.
Hoewel het eindeloos kan lijken, duurt de piek van een paniekaanval vaak maar een paar minuten. Wat voor mij het moeilijkst was, was de angst voor de angst. Ik was bang voor de volgende aanval, en die angst hield de spanning juist vast. Dat creëert een vicieuze cirkel, waarbij je paniek in stand houdt door de angst ervoor.
Wat mij hielp, was te leren dat ik niet hoefde te vechten tegen de paniek. Door het gevoel toe te laten in plaats van te proberen het weg te duwen, voelde ik uiteindelijk meer rust. Het was niet makkelijk, maar het maakte een groot verschil.
Reflectie: Denk terug aan een recente paniekaanval. Wat gebeurde er, en hoe reageerde je lichaam? Hoe lang duurde het echt, en wat voelde je?
Oefening: Als je een paniekaanval voelt opkomen, probeer er rustig bij te blijven. Haal een paar keer diep adem en zeg tegen jezelf: “Het voelt intens, maar het is niet gevaarlijk. Dit gaat voorbij.” Laat het gevoel komen, zonder het weg te duwen.
Doorkijk naar 1.3: Nu je begrijpt wat er gebeurt tijdens een paniekaanval, is de volgende stap om te leren waarom vechten tegen angst het vaak alleen maar erger maakt. In de volgende paragraaf ontdek je waarom het zo belangrijk is om angst niet te bestrijden, maar juist te leren omarmen. Dit was voor mij een van de belangrijkste veranderingen in hoe ik omging met mijn angst, en ik weet dat het jou ook kan helpen.