Van hulphond voor mensen met dementie naar hulphond voor mijzelf

Soms zijn er tekenen in je leven die je niet goed kunt plaatsen of waar je eigenlijk niet aan wilt. Dit klinkt misschien vaag maar ik zal je mijn verhaal vertellen.

Bo is onze lieve, aanhankelijke en gevoelige hond. Een Italiaanse Waterhond, blonde krulletjes, enorm zacht en een echte knuffelkont.

Het enige wat zij nodig heeft is liefde. Naast natuurlijk beweging en eten, maar als ze daarin is voorzien: all she need is luv.

Vanaf dag 1 voelt Bo als een mentor. Ik kan het niet goed uitleggen maar door haar gedrag voelt het alsof ze een voorbeeldfunctie heeft. Wellicht dat andere hondeneigenaren dit herkennen.

Het idee was om de basis opleiding therapiehond begeleider bij DAI Academy te volgen met als doel: mensen met dementie begeleiden als team. Elkaar aanvullen. Het leek me fantastisch.

Hoe weerbarstig was de waarheid

Bo vond het echter allemaal maar niks en dat liet ze blijken ook. Zo rustig ze thuis is, zo onrustig was ze tijdens de opleiding. Een hele trukendoos werd uit de kast gehaald maar de onrust bleef: ze wilde weg. Een droom viel voor mij in duigen. Wat een teleurstelling.

Spiegelen

Achteraf gezien was ze mij aan het spiegelen. Zij voelde dat ik niet op mijn gemak was. Iets waar ik zelf helemaal niet zo bewust van was. Voor mij was het vrij normaal dat ik me nooit echt helemaal op mijn gemak voelde. Niets bijzonders voor mij zolang het niet op een paniekaanval uitdraaide. Daar deed ik dan ook alles aan dat dit niet gebeurde. Doodvermoeiend.

Maar ja, part of my life, dacht ik.

Spirituele leider

Er waren wel momenten dat het door mijn gedachten ging: probeert Bo mij nou iets duidelijk te maken? Maar hé, daar was dan weer mijn innerlijke criticus, Tante Truus, die zei; ‘Wat een onzin weer. Het is maar een hond hè, niet één of andere spirituele leider. Duhh.’

Tót een gesprekje met Marie-José, een psychologe die ook betrokken was bij het opleidingstraject en er kwartjes op zijn plek vielen. Bo wil zich niet inzetten voor anderen, ze is mijn éigen hulphond. Het raakte mij.

Uiteindelijk hebben we de opleiding wel afgemaakt. Het liep anders dan gepland maar de groep, Saskia en Mandy hebben mij goed opgevangen en mij niet laten zwemmen. Ook daar ben ik ze zeer dankbaar voor.

Achter het behang

Dank je wel lieve Bo, voor al je wijze levenslessen tot nu toe. Dat er nog vele mogen volgen.

Al zou ik je soms wel achter het behang willen plakken. Als je wéér door de stront hebt lopen rollen en we, met alle raampjes open, naar huis rijden en je wéér in bad moet. Zucht.

En voor de zekerheid, ik kan je garanderen; in dit gedrag spiegelt zij mij niét.

Lieve groet,

Lisette

Opdracht:

Haal jij wijze lessen uit je hond, huisdier of natuur? Deel het hieronder of schrijf het op voor jezelf.