Dé sleutel voor de oplossing: accepteren van je angst en paniek
Ik weet het. Het klinkt zó makkelijk en aan de andere kant is het zó moeilijk; het accepteren van je angst en paniek.
Want: hoe kan je zoiets vreselijks accepteren als een paniekaanval?
Dat lijkt haast onmogelijk en dat is ook het paradoxale van dit verhaal: de enige reden dat je angst en paniek zo vreselijk is, is omdat je het niet accepteert.
Toen ik dit voor het eerste keer hoorde van Geert Verschaeve, moest ik het even laten bezinken. Huh?
Tante Truus had hier natuurlijk ook een zeer duidelijke mening over: zijn ze gek geworden ofzo.
Totdat ik Tante Truus even liet uitrazen en het bij mij begon te dagen:
Accepteren is niet iets wat je doet. Accepteren is juist iets wat je niet meer doet, toch?
Wat gebeurt er namelijk als je iets niet accepteert?
- Dan ga je erover nadenken als je naar de supermarkt moet en stelt jezelf de vraag: wat als ik flauw ga vallen in de winkel?
- Je wilt er controle over hebben; ik mag niet blozen.
- Je gaat op zoek naar een oplossing; weet je wat, ik ga morgen wel die boodschappen doen.
- Etc.
Conclusie: je bent erover aan het nadenken.
Dus ben je iets aan het doen.
Dus accepteer je je angst niet.
Als je je paniek helemaal accepteert, denk je er niet meer over na en doe je dus ook helemaal niks meer om het te veranderen.
Het moment dat ik mijn angst en paniek stukje bij beetje toeliet, oftewel stukje bij beetje accepteerde, merkte ik dat mijn klachten minder werden.
Totdat ik uiteindelijk mijn klachten 100% toeliet, dus 100% accepteerde en mijn klachten er niet meer waren.
En ik weet, uit de grond van mijn hart; het is makkelijker gezegd dan gedaan. En het gaat niet over één nacht ijs. Ik heb er meer dan 20 jaar over gedaan om tot dit punt te komen.
Maar had ik dit eerder geweten, dan was het nóóit zo’n lange strijd geworden.
Dit wil ik bij jou voorkomen.
Hoe? Door het schrijven van blogs en, als volgende stap; het maken van een online programma waardoor ik met jou écht de diepte in het land van angst en paniekaanvallen kan. Interesse? Laat het me weten.
Lieve groet,
Lisette
Opdracht:
Wat had jouw Frits, pannenkoek of hoe je je innerlijke criticus ook noemt, te melden bij dit blog? Schrijf het op onder dit blog of voor jezelf. Besef dat je ego niet uit is op innerlijk geluk. Het leeft op angst.