De Wintervlinder: Een onverwacht teken van hoop
Dit verhaal is écht gebeurd. Soms vraag je het universum om een teken, zonder precies te weten wat je kunt verwachten. Maar wat er vorig jaar rond de feestdagen gebeurde, overtrof alles wat ik ooit had durven geloven…
Een paar weken daarvoor had ik het boek Manifesteren kun je leren van Willemijn van Welten gelezen. Ik was eerlijk gezegd een beetje sceptisch. Dat hele idee van iets ‘manifesteren’ klonk mooi, maar kon je het universum echt om een teken vragen? Ik besloot de proef op de som te nemen. Wat had ik te verliezen?
Het was een koude decemberavond. De wereld buiten lag stil en kil onder een laagje vorst. Binnen zat ik met een kop thee, diep in gedachten. Twijfels over mijn missie met Kleur het Leven zonder paniek knaagden aan me. Was ik wel op de goede weg? Was dit écht mijn levenswerk?
Die avond richtte ik me – met lichte twijfel – tot het universum. “Geef me een teken,” fluisterde ik. “Iets kleins, iets dat me laat zien dat ik goed bezig ben. Een vlinder… alsjeblieft.”
Een vlinder in de winter? Onmogelijk, dacht ik nog. Maar ergens gaf het me rust. Het voelde als een symbolische knipoog naar vertrouwen, transformatie en hoop.
Dagen gingen voorbij. De feestdagen naderden, met hun warme lichtjes en belofte van een nieuw begin. Het leven ging door, maar die stille wens bleef in mijn achterhoofd hangen.
En toen gebeurde het. Op een gewone wintermiddag, terwijl de kou buiten nog venijnig beet, vloog er ineens een vlinder in onze woonkamer. Een tere, kwetsbare schoonheid die in deze tijd van het jaar helemaal niet hoorde te bestaan. Ik hield mijn adem in. Dit kón toch niet echt waar zijn?
Maar daar was hij. Fladderend, licht en vrij, alsof hij wilde zeggen: “Je bent precies waar je moet zijn. Vertrouw op de reis.” Mario zette hem op de foto.
De vlinder bleef niet alleen even hangen, hij bleef dagenlang bij ons in huis en ik zette overal schaaltjes met suikerwater neer. Uiteindelijk vond ik hem ’s ochtends in de vensterbank en heb ik hem in een doosje gestopt, als mooi eerbetoon én reminder. Elke keer dat ik naar hem kijk, voel ik dezelfde boodschap: “Je bent goed bezig. Ga door.“
Het blijft een klein wonder, precies op het juiste moment.
Dit is geen sprookje, geen verzonnen verhaal. Het gebeurde écht. Sindsdien weet ik: mijn missie is helder. De wereld een beetje mooier maken, mensen helpen loskomen van hun angst en laten zien dat ook ín de winter van het leven onverwachte wonderen kunnen gebeuren.
En als ik weer even twijfel, kijk ik naar de vlinder in het doosje en weet dat ik gewoon moet blijven fladderen — net als die dappere wintervlinder.
Ik wens je een kerst vol kleine wonderen, onverwachte tekenen en vertrouwen in je eigen reis. Wie weet… misschien fladdert er ook wel een ‘wintervlinder’ jouw kant op.
