“Waarom lukt het me niet gewoon om rustig te worden?”
De gedachte bleef maar rondcirkelen in mijn hoofd, terwijl ik met de honden door het bos liep. Zij hadden er duidelijk geen last van. Ze snuffelden vrolijk rond, keken af en toe om alsof ze wilde zeggen: “Wat doe je nou moeilijk, mens?” En ik? Ik voelde alleen maar een knoop in mijn maag.
Ik had het allemaal geprobeerd: ademhalen, piekerpauzes, zelfs een podcast over mindfulness. En toch bleef die onrust. Het voelde alsof ik keihard tegen een muur stond te duwen die maar niet wilde wijken. Hoe harder ik duwde, hoe steviger die muur leek te worden.
Toen gebeurde het. Een simpele opmerking brak door de chaos in mijn hoofd. “Wat een prachtige ochtend, hè?”
De vrouw die het zei, liep voorbij met haar hond. Haar woorden waren zo achteloos, alsof ze een vlieg wegwuifde. Maar ze raakten me. Ik keek om me heen en zag het ineens: de zon die door de bomen scheen, de geur van het natte gras, de stilte van het bos. Ik stond stil. Letterlijk en figuurlijk.
Waarom zag ik dit niet eerder? Omdat ik alleen maar bezig was met wat ik niet wilde voelen. Angst. Paniek. Onrust. Terwijl de rust en schoonheid gewoon recht voor me lagen. Ik moest alleen even stoppen met duwen tegen die muur.
Die avond, thuis op de bank, pakte ik een notitieboekje en schreef iets wat sindsdien mijn mantra is geworden: Ik wil rust voelen. Niet omdat de storm weg moet, maar omdat ik mezelf dat gun.
De kracht van intentie
Sindsdien begin ik mijn dag met een intentie. Niet groot, niet ingewikkeld. Gewoon: Waar wil ik me vandaag op richten? En weet je wat? Dat kleine woordje maakt een wereld van verschil.
Tip voor jou:
Laat los wat je niet wilt voelen. Vraag jezelf af: Wat wil ik vandaag ervaren? Misschien is het rust, vrijheid, of vertrouwen. Kies je woord, schrijf het op, en kijk hoe de wereld een stukje lichter wordt.
En Bo? Die snapt dit al jaren. Zij is de meest wijze van ons twee. 🐾
